Todo nuestro amor a Pastora González Vieites

Querida Pastora:

Quería decirte que desde el día que te conocí muchas cosas cambiaron para mí.
Vi a una persona humilde llena de dolor y de rabia sin ganas de rendirse.
Vi a una persona dando todo su amor y energía a lxs chavalxs que estaban ayudándola a combatir tanta injusticia.
Vi a una persona que no se declaraba nada pero que muchxs deberíamos aprender mucho de ella.
De ti aprendí, después de años buscándola, una definición corta y clara de la amistad: el amor de una madre.
De ti aprendí que se puede luchar hasta el final, que se debe luchar hasta el final, pese a las zancadillas que te pone la vida.

Tu vida nunca ha sido fácil, no sé de donde recoges tantas energías, tienes una fuerza sobrenatural.
Tu rebeldía es arrolladora, tu vitalidad es deslumbrante, tu cariño es incalculable.
Cada vez que te veo, observo tu pena, y a la vez tus ansias de justicia, tus ganas de que este podrido mundo deje de ser tan asqueroso.
Siempre tienes claro que a las cárceles sólo van lxs pobres y lxs rebeldes.
Nunca has hecho distinciones entre políticos o sociales, todos sufren el sistema penitenciario.
Te arrebataron de tu corazón a un hijo tuyo.
Y ese dolor nunca desaparecerá, nunca podrás llenar ese hueco.
Un día dijiste que podrías haber hecho más para que Xosé no hubiera tenido ese final.
Por favor nunca pienses eso, hiciste lo imposible. Hiciste lo que hubieran hecho una centena de personas juntas. Tú nunca deberías pensar así, PORQUE ERES LO  MÁS GRANDE DE ESTE MUNDO.

Pero sí te diré una cosa. Sé que algunas personas, yo incluido, pensamos que si hubiéramos actuado de otra manera, si hubiéramos estado en el sitio indicado... cago no demo, si las cosas volvieran atrás...
Es un pensamiento que me recorre el cuerpo muchas, pero que muchas veces.    Tendría que haber estado donde debería haber estado.

Pero nunca te imaginabas que el final sería el que fue. Y sólo queda pensar que para la próxima vez no pasará.
Pero da asco pensar así, cuando estamos hablando de un amigo y compañero.
Pero tú nunca puedes pensar así. Si todos hubiéramos hecho la mitad de lo que tú hiciste, otro gallo nos cantaría.
Que sepas que eres una inspiración para mucha gente.
Eres incombustible, eres un ejemplo de entereza, siempre estás animándonos.
Tienes una sonrisa preciosa y mola cuando te ríes, es una risa contagiosa.
Muchos de nosotrxs, de lxs chavalxs cuando te escuchamos, cuando sabemos que vienes a nuestra ciudad nos recargas las pilas para no sucumbir a la podredumbre.

Ves ahí a una persona de tu edad hablando de no desesperar, de seguir luchando para que no ocurran más barbaridades, que a la cárcel siempre vamos lxs mismxs, te hace enloquecer de rabia y administras fuerzas para no rendirse jamás.

Por contra, vemos tu bondad, ese corazón tan grande que no te cabe en el pecho, esa dulzura que transmites, todo el amor que nos das, sinceramente no tiene precio.

Nunca te has arrepentido de nada de lo que eres y has sido. De fregar suelos o de que tu hijo fue quien fue.
Y las coincidencias de la vida, somos de dos pueblos cercanos das rías baixas.
De Porto do Son saliste para llegar a nuestros corazones.
Siempre dispuesta a echar una mano a quien lo necesite, a quien no tiene a nadie para que le ayude.
Te desvives por las causas injustas. Tu generosidad es infinita.
Te respetamos, te adoramos, te queremos, nos llenas el alma de sentimientos.
Sólo espero que nosotros a ti, por lo menos, te demos la mitad de la energía que tú nos aportas.
Para mí ha sido muy importante conocerte, y sé que para mucha otra gente también.
Aportas un lazo emocional que es muy importante para algunos de nosotros.
Recorres miles de kilómetros para dar a conocer la infamia carcelaria, vas a donde haga falta para que la gente sepa lo que ocurre tras los muros de las prisiones, que la tortura existe, y que vaya alguien si se atreve a decirte que en el presidio no se tortura.
Y eres bien clara, las cárceles deben desaparecer.

Sé de mucha gente que ya está desencantada de todo, que no van a ninguna actividad, pero saben que vienes a una concentración y que hace falta ayuda y raudamente hacen una pancarta y van allí a apoyar a Pastora.
He visto cómo gente te tiene una consideración que te la has ganado a pulso, porque eres increíblemente buena persona.

Si todas las madres fueran como tú, qué diferente sería todo...
Tu rebeldía nos deja perplejos, ¿cómo alguien de tu edad puede tener más vitalidad que 20 de nosotrxs?
Hablas cristalino, sea donde sea y a quien sea.
Tienes claro que perteneces a la clase de lxs desheredadxs, y es ahí donde quieres estar, jamás te venderías por unas sucias migajas, por un puñado de asquerosos billetes, por un vertedero de codicia.
Espero que sigamos viéndonos durante muchos años más.
Por favor, no pierdas nunca tu espíritu ingobernable ni la esperanza.
Y sobre todo, nunca pierdas la sonrisa.
Porque es preciosa y contagiosa.
De alguien que te aprecia un puñado.

 

Para mín eres como a nai que nunca tiven.
Nunca saberás todo o que me aportaches.
Que ninguén che diga o que tes que facer.
Sege sendo como ti es: a nosa nai preferida.
Nunca olvidámosche.
Sempre estás nos nosos corazóns.
Aumentáchesnos o espírito de combatividade.
Sempre dándonos ánimos a nós.
Nós tamén dámosche todo o amor que hai neste mundo.
Desde a distancia o teu calor e carinho sempre está ahí.
Eu mándoche a Lúa tódalas noites para que che sorría.
Quéroche moito Pastora.

 

Zésar Axeitos
"Que la lucha no muera. Ante la adversidad: reveldía y amistad", Xosé Tarrío González. Introducción de Pastora González Vieites.

 

Pastora Dominga González Vieites.

11-08-1948 - 25-04-2019.

Pastora guerreira, descansa en paz.

Que la lucha no muera.

Abaixo os muros.

A Nai das punks.

 

 

Tags: 
Especial: 
Anti represivo
Aviso Legal  |  Política de Privacidad  |  Contacto  |  Licencias de Programas  |  Ayuda  |  Soporte Económico  |  Nodo50.org