O galego é umha invençom dos lingüistas? Nom o creo. Os lingüistas o que fam é recolher as palavras dum determinado territorio donde se comapartem palavras e formas de falar, expressons, morfologia, sintexe, etc, e establezer um idioma estandarizado. Mas isto nom é feito de maneira neutral, senom que responde e é feito de maneira influenciada por interesses políticos. No caso do galego, pois alonxándoo do seu bloque natural, o do galego-português, idioma falado na idade media e fala natural de Galiza de nom ser pola imposiçom imperialista dos Reis Católicos na "doma y castración de Galicia", e adaptando a súa estandarizaçom às características do castelhano (morfologia, acentuaçom, etc.). Há ejemplos muito claros, por ejemplo ventá em vez de fiestra, fazendo um falso galego a partires da palavra castelhana (ventana, nesta caso). Está muito claro que um idioma nom é algo homogéneo, senom umha maneira de falar na que se compartem a meirande parte das palavras, expressons, frases feitas, etc. Nom é o mesmo o galego corunhés que o da Marinha luguesa ou o do Berzio que o da Costa da Morte. Mas partindo desas diferências naturais dizer que o galego nom existe há um abismo. O galego claro que existe, é perfectamente diferenciável do castelhano, do catalán, do euskera, do inglês, italiano, etc.
Estou dacordo em parte. Para empezar, nom fai falha ter um concepto de naçom para poder ser colonizado. De feito, as colonizaçons venhem sempre em povos que nunca se constuírom num estado. É quando os povos se independizam da metrópole, como ti dis, quando se acada ese concepto de naçom, e nom ao revês. Mas no que sim estou dacordo é de que se trata ante todo dum problema de clases, coma todo; mas é que este problema de imposiçom cultural, diglosia e discriminaçom nom se pode separar tampouco da estrutura de claes e das relaçons de poder, nem aquí na Galiza nem em nengum lugar do mundo. Os que imponhem, os idiomas que prevalezem, os modos de vida que som impostos som os que os estados mais poderossos e militarizados asumem como oficiais. Por outra parte, issa distinçom campo-cidade nom se pode separar tampouco deste processo no cal a vila posúe os centros de poder nos que se promociona e se utiliza historicamente um idioma alheo. Mas no que sim estou dacordo é - como puxeches noutras menssagens- é em que o nacionalismo lévanos a pensar que todos estamos no mesmo barco ( nom assim o independentismo revolucionário, de carácter marxista leninista ou incruso marxista mais libertário, co que os anarquistas nom estamos dacordo por acreditar no estado e no princípio de autoridade). E eu tenho muito claro que nom estou no mesmo barco que a empresa que me explota nem que o senhorito Amancio Ortega, por muito que fale ou falara galego e vai cumha gaita colgada do lombo. ( Ou melhor dito, sim imos no mesmo barco, eles guiando o timóm e eu em terceira clase trabalhando para eles).Las gentes campesinas no tenían complejo de estar colonizados por otra cultura de otro pueblo. No tenían un concepto de nación. No era una colonización cultural, sino una situación relativa a la clase social y al poder. La humillación no devenía un hecho de colonización nacional, sino que los campesinos se consideraban como el escalón inferior de la jerarquía de estatus, por debajo incluso de los obreros. Y los de ciudad estaban considerados como inferiores a los del campo. Los nacionalistas han aprovechado una cuestión que tenía relación al Poder, la distinción de clases y la distinción campo-ciudad para legitimar sus ideas nacionales con el rollito de la colonización cultural.
Hablo castellano, pero, ¿y qué? No siento ninguna vergüenza de hablarlo. ¿Por qué debería sentir vergüenza de hablar mi idioma? Los que sufren la discriminación por hablar gallego, o lo dejan de hablar por miedo a ser considerados en inferioridad, no obstante, tampoco están colonizados, sino que están siendo presa de una discriminación.
Paréceme perfecto que nom te avergonhes de falar o castelhano. Eu nom lhe pido a ninguem que fale o galego, soio pido poder fazer em galego a minha vida, e que a gente que fala o castelhano nom colabore nem lhe faga o jogo ( e menos a gente com consciência) directa ou indirectamentemente, consciente ou inconscientemente, ao espanholismo ( ou ao fascismo, que vém a ser a mesma cousa). Volvo a repetir, ti dis que é um problema de discriminaçom, mas falas como se issa discriminaçom fora algo em sim mesma, estivera eís por arte de mágia, nom tiver umhas causas. ¿? Da lectura das túas menssagens parécese entender que nom existe nem existiu a diglosia, que o castelhano nom foi imposto, de que o galego nom existe ( o euskera, o navajo, o swahili tampocuo existem?), de que ninguem prohibiu o galego nas escolas e de que os Reis Católicos nom ivadirom Galiza e e emprederom a chamada literalmente "doma y castración de Galicia" ( fíxate bem no de "castración").
Eu, repito, gosto de de cada quem fale como queira. Do que nom gostaría é de que um colectivo anarquista - e que por tanto se considera liberador- que actúe na Galiza promocione o castelhano mediante a súa actividade, utilizando o idioma dos que ferirom a diginidade d@s galeg@s durante séculos.
Mas sim existem as culturas. As culturas som algo que compartimos coa gente que temos mais próxima, som facilmente reconhecibeis.
Estoy de acuerdo: por eso no creo que exista una cultura gallega ni una cultura española. ¡Vamos! Todo está tan entrelazado y globalizado, ly las identidades personales son tan múltiples en un mismo individuo, que hablar de "culturas diferenciadas" en bloque ya no tiene ningún sentido.
La distinción que haces entre "pueblos" y "nación" tampoco la veo. Para ti los "catalanes" son un pueblo y los "gallegos" otro. ¿Qué diferencia hay? Aceptas que son culturalmente diferenciables, aceptas completamente la idea de "nación cultural" solo que rechazando su vertiente política estatalista. Por eso hablas también de "normalización" y "colonización". Para colmo defiendes la distinción nacional del carácter " seu humor peculiar e aspectos psicoloxicos ". Eso ya no lo defienden ni siquiera los nacionalistas. ¿Tenemos mejor humor los que vivimos en Coruña o los que vivimos en Bilbao o Zaragoza? Lo del volkgeist de los pueblos pasó hace mucho a la historia.
Para acabar terminas mencionando una lista de injusticias contra los gallego-parlantes. Para mi eso es un problema socia, ¡cierto! Pero es un problema de JUSTICIA SOCIAL y DISCRIMACIÓN SOCIAL. El problema es que los nacionalistas instrumentalizan este problema para justificar y legitimar toda su concepción del mundo y de la historia articulada a la concepción de una "cultura nacional" diferenciada (la de los españoles, la de los gallegos, etc.)
Posdata: eso de que hablas la misma lengua que la de Portugal y Brasil es de cachondeo. Yo hablo gallego (mal) y lo entiendo perfectamente, en cambio no entiendo ni papa del portugués. Tal vez tú sí, pero yo y muchos otros "gallegos" tampoco. Es curioso, pero en Portugal me pedían que por favor les hablase en castellano. Cuando hablaba en gallego no se enteraban de nada, me pedían que hablase en español, que lo entendían perfectamente (entre otras cosas porque muchos compran la prensa o ven la tele de aquí).[/quote/]
Dizer que nom acreditas que existam a cultura galega nem a cultura espanhola parécem aberrante. Meter no mesmo saco algo palpável e real como é o galego e a cultura autoctona de Galiza, (festas, gastronomia, toponimia, folclore, idioma...), com umha suposta cultura espanhola que nom existe por ningum lado alem das touradas e as sevilhanas tomadas do povo andaluz parécem alucinante. Tal vez ti nom o percibas, mas nom significa que nom exista. A túa postura é facilemente identificável coa postura do urbanita sem raízes de nengum tipo e pouco contacto coa gente e o medio alem de espáços muito localizados nos que se tém acceso à realidade a travês das novas tecnologías. Mas recomendoche que vais umha tempada viver para Malpica ou Pontecesso, para Ribadeo, O Courel, Vimianzo, Xove, Lalím, Castro Caldelas e um longo etcetera que che podo dizer ( e separados psicoloxicamente), vais polas rúas, respires o seu ambiente, e despóis verás se há povo ou nom o há. E verás que há lugares chamados As Carbalheiras ( onde estivemos nom fai muito), em lugares bastante distantes; ou A Fraga, ou A Pedra, ou O Vilar, por enrina dissas diferências graduais que segum ti negam que nada exista. A realidade está eís, conhezela pode ser sorprendente ( e nom o digo ironicamente). Às vezes vemos o mundo a travês do ordenador, e isso e malo, e ademais é umha imposiçom do capitalismo sobre nós. Mas muito por enriba dese mundo está a realidade, as vilas, povos e aldeias coas súas gentes, os seus lugares de trabalho e de ócio, no que sim, se compartem muitas cousas.
Para min está muito claro. Nom comparto, como ti dis, o de naçom cultural. Nom o comparto porque o meu conceito de povo e de naçom nom é identificável. Eu nom acredito na estandarizaçom de nengum idioma, nem numha bandeira, nem de que um território tenha umhas determinadas fronteiras naturais. Mas anque acreditara em todo isso poderia ser anarquista igual senom quijera imponher as minhas fronteiras, a minha bandeira e a minha suposta patria, que che asegura que sim tenho, e nom e mais que a humanidade enteira.